یک صد و پنجاه و دو

چند صباحی پیش من بودم و خوجه حافظ شیرازی و شیخ ممد الحسن کیکاووسی به همراه سهیل محمودی عزیز
سیر می کردیم در آفاق و احوال که برخوردیم به شعری غریب و قریب
در مدح آن شعر سهیل عزیزتراز جان شعری گفت که تحسینماتن را انگیخت و مارا برآن داشت تا ما نیز شعری در ستایشش بسراییم
ممد حسن جان ذوق کرده در تشویق ما شعری گفن که از بس زیبا سروده گشته بود خواجه ی شیراز نتوانست سکوت کند و در تعریف و تمجید او شعری گفت
در این حال سهیل که مبحوت زیبایی های حافظ گشته بود به عالم خلسه رفت از خود کلماتی شعر گونه در کردندی که آن نیز موجبات شعف ما را داشت که در مدحش ....

الان هم همینه
یه طرح تصویب میشه
چرخه مدح و ثنا بلند میشه
طرح رو یادمون میره

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

التماس دعا

یک صد و هشتاد