یکصد و پنجاه و چهار

فرخنده باد ایام و درود و صد بدرود بر اهالی گستره فلک الافلاک وب
اندر احوالات ما در این ایام بهتر آنست که بگوییم همچون آهوویی خراماندر میان برف های سبلان اسیر گشته و بالاجباربع تقلا می پردازیم باور نشدنی
فی الحال مشکلات و عذاب هایی است که نازل می شود
کما فی السابق در میان آنکه به خدمت شریف رفته یا در منزل گاه می مانیم در شکیم
گویا بر خلاف ماضی درب های رحمت و شانس بر ما گشوده شده و نمراتی که فکر ما آنها را مردود می دانست یکی پس از دیگری به قبولی می گراید و ما ترس آن داریم ه مجبور به تمنا برای رد کردن و اوفتادن آزمون ها نمایند
از سویی دگر نیز بروجه ( پروژه ی سابق) به تصویب مرشد و مرید مکتب خانه اکابر رسیده و بایست تا یوم پنج شنبه به پایان برسانیم
البت خدمت مرشد گرام عرض نمودیم که تا خدی لاممکن است
و یحتمل ما مجبور به استفاده از ماست و دوغ خواهیم بود که مریدمان با نیشخندی به معنای رضایت خیالمان راحت نمودندی
حال که ایم می گذر و ما هیچ نکرده ایم دست به دامانتانیم جهت اندکی دعا و نذر تا ما هم دروسمان قبول گردد و هم خدمتمان معاف