دویست و سی و هشت

وای که چه خاکی گرفته اینجا
مثل زندگی
یه زندگی روزمره از خانه و 4 تا سرباز تا پادگان و بعدش مینی بوس و خانه و فیلم و خواب و صبح بعد
هر روز
هر روز
هر روز
این خدمت سربازی خوب ذوق وسلیقه و قدرت فکر رو از آدم می گیره
البته بیشتر جو ارتش این طوره
برای همین هم هر چی می خوای توی محل خدمت یه تغییری بدی یه کاری که هم خودت شاداب بمونی و هم راحت تر این بیگاری 2 ساله رو بگذرونی
ممکنه باهات مخالفت هم بشه
...
باید عادت کرد اما

زندگی با همه روز مرگی هاش
با همه تلخی هاش
شیرینی هایی داره که اگه نبودن ....


پی نوشت :
امن يجيب المضطر اذا دعاه و يکشف السوء…