دویست و چهل و سه

نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم
عاشق و رندم و ميخواره به آواز بلند

وين همه منصب از آن حور پريوش دارم
گر تو زين دست مرا بی سر و سامان داری

من به آه سحرت زلف مشوش دارم

گر چنين چهره گشايد خط زنگاری دوست

من رخ زرد به خونابه منقش دارم
گر به کاشانه رندان قدمی خواهی ز

د نقل شعر شکرين و می بی‌غش دارم
ناوک غمزه بيار و رسن زلف که من

جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم
حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است

بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

دیدی چی شد ... یادم رفت
اصلا حواسم نبود .. نه یادم بود که شب یلداس نه یادم بود که سالگرد شروع شدن وبلاگه
اِ اِ اِ می بینی دوره زمونه رو
حتی هیشکی هم یادش نبود که بگه بهم
خودم که نبودم و نیستم
یکی از این همه آدمهایی که این بغل اسمشون هست یادشون نبود
چه برسه به خودم
خلاصه
شب یلدا گذشت و سالروز تولد این خونه هم گذشت
شدم 5 ساله
5 سال از عمر که هرکسی بشینه نوشته هام که زیاد هم نبوده رو بخونه می تونه یه سلسله زندگی رو ببینه
برای خودم که خیلی خوبه
وقتی میشینم و میبینم که 3 سال پیش ، دی ماه سه سال پیش چه حسی داشتم و چه چیزهایی داشتم و چه چیزهایی تو زندگیم نبوده
اون موقع است که شاید به خوشی هایی بخندم و یا حتی به نا خوشی هایی
و به شیرینی هایی حسودیم شود و یا دلزده شوم
اینجاست که می تونم این چرخ دوار زندگی رو لمس کنم
اتفاقاتی رو لمس کنم و به یاد بیارم که لابه لای تاریخ و عمر و خاطرات فراموش شدند و یا کمرنگ گشته اند.
به شیرینی و تلخی عمر
و اینکه چه سریع می گذرد


انگار همین دیروز بود
یه پسر جوون ( الانم جوونم ها ) و مغرور که فکر می کرد بزرگترین و تلخ ترین اتفاقات زندگی براش افتاده
تو سنی بودم که با یه کشمش گرمیم می شد و با یه مویز سردیم
و هی اتفاقات
و زندگی و زندگی و زندگی
و درس و تجربه

و همیشه هم باید آموخت
و به قولی سعی کرد " در لحظه خوش بود ، این لحظات است که عمر را می سازد " خوشی نه به معنی بی خیالی
به معنی امید
به معنی سر زندگی

توی این 5 سال زندگی اینترنتی دوستای زیادی پیدا کردم
دوستانی که برخی خوب و برخی بد و برخی به ظاهر خوب بودند
و باز هم درس و تجربه

سالها می گذرند
انسانها می آیند و می روند
و یک چیز می ماند
قضاوت تاریخ ( خیلی فلسفی شد ) تاریخ من دوستان و مردمی هستند که من رو می شناسند
خدا رو چه دیدی
شاید من هم روزی کارمند شهرداری شدم و بعدش شدم رییس مملکت
اما مهم اینه که بعد از من و در حین من چه قضاوتی در مورد من شود
قضاوت تاریخ
و البته مهم تر و ارجح تر از آن
قضاوت دل

می گن حرف دلی ، می گن آدم دلی ، هر چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند
و دل
دلی به بزرگی آسمان
و خالق آسمان و زمین
خدایا
مرا ببخش