توقع

نمی‌دونم

شاید آدم متوقعی‌ام، شاید من رفتارم بدتر بوده از بقیه، شاید اشتباه فکر می‌کنم! شاید اگر موقعیت معکوس بود من‌ هم همین‌طور رفتار می‌کردم

اما

توقعی که از دوست و آشنای ۲۵ ساله، ۱۵ ساله و .. داشتم این بود در پریشان‌حالی باهات حرف بزنه، پیگیرت باشه، سعی کنه حالت رو خوب کنه

اما برخی رفتارشون حتی احوال پرسی هم نداره! بیشتر انکاره وجود حال بده

اگر براشون دوست بودم، دوستی که ارزش‌مند بود، فکر می‌کنم جور دیگه بود رفتارها

اینه که می‌گم دوست هیچ کس نیستم!